Από τον Ορειβατικό Σύλλογο Μεσσηνίας μας απέστειλαν το παρακάτω παραστατικότατο δελτίο Τύπου, συνοδεία θαυμάσιων φωτογραφιών, σχετικά με την ανάβαση που πραγματοποίησε ο Σύλλογος την Κυριακή 20 Οκτωβρίου:

«Οκτώ και κάτι, την Κυριακή 20 Οκτωβρίου, ξεκινήσαμε 47 άτομα, από τα γραφεία του Συλλόγου μας και οδικώς φτάσαμε στο Νεοχώρι. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα κάτω και διασχίζοντας το χωριό, ξεκινήσαμε την πορεία μας. Στο έμπα του χωριού, μας περίμενε - όπως το συνηθίζει κάθε χρόνο - η κυρία Βαγγελιώ Σπαράγγη, με κεράσματα καλωσορίσματος: υπέροχες σπιτικές τηγανίτες με μέλι και βρασμένα κάστανα.

Συνεχίσαμε ανεβαίνοντας το, έντονα ανηφορικό και πρόσφατα καθαρισμένο απ’ τον τοπικό Σύλλογο του χωριού, μονοπάτι και ύστερα από πορεία μιας ώρας περίπου, ανεβήκαμε στην κορυφογραμμή Μαλεβός. Ο καιρός ήταν υπέροχος. Καλύτερες συνθήκες δεν θα μπορούσαμε να έχουμε: νηνεμία, καθαρός ουρανός, θερμοκρασία ιδανική για πορεία. Έτσι μπορέσαμε να σταθούμε στο υψηλότερο σημείο της ανάβασης και ν’ απολαύσουμε το τοπίο, σ’ ένα σημείο, φυσικό συναπάντημα των τριών νομών: Μεσσηνίας, Αρκαδίας και Λακωνίας. Αγναντέψαμε χωριά, την Καλαμάτα, τη Μεγαλόπολη και όλη την οροσειρά του Ταϋγέτου.

Ακολουθώντας βόρεια πορεία, διασχίσαμε όλη την κορυφογραμμή, και μετά από δυο ώρες περίπου φτάσαμε στη θέση Ανάληψη, όπου βρίσκεται και το ομώνυμο εκκλησάκι. Σταθήκαμε για λίγο να πάρουμε δυνάμεις και να φάμε κάτι κι ύστερα ακολούθησε το πιο μυστηριώδες κομμάτι της διαδρομής, καθώς επιλέξαμε να διασχίσουμε ένα μη σηματοδοτημένο τμήμα του δάσους. Επιλέξαμε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξιτάρουμε τη φαντασία μας δίνοντας την αίσθηση της περιπέτειας (τύπου «χαμένοι στο δάσος» και καλά…). Μέσα σ’ αυτό το κομμάτι, εκτός απ’ το υπέροχο ελατοδάσος, τα λίγα πεύκα και καστανιές και τις μυρωδιές από τα διάφορα βότανα, που έτσι κι αλλιώς μας συντρόφεψαν σ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής, ανακαλύψαμε και δυο νερόλακκους και έντονα σκαψίματα του εδάφους από αγριογούρουνα.! (…δική μου η έκπληξη, αφού η εμπειρία μουμ βαδίζοντας στα βουνά, είναι νηπιακής ηλικίας).

Έτσι λοιπόν, μετά από μια κυκλική πορεία συνολικής διάρκειας πεντέμιση - έξι ωρών, καταλήξαμε πάλι στο χωριό. Εκεί, οι κάτοικοι μας περίμεναν για μια ακόμα φορά με εξαιρετικά εδέσματα ετοιμασμένα με αγάπη: πεντανόστιμες πατάτες φούρνου, κολοκυθόπιττα, ζυμωτό ψωμί, παραδοσιακό παξιμάδι, φέτα, ντομάτα, φρέσκιες πιπεριές και κόκκινο κρασί. Και, βέβαια, και τα γλυκά: μυρωδάτη καρυδόπιττα και λαχταριστή σοκολατόπιττα. Φτιαγμένα από την κυρία Βαγγελιώ Σπαράγγη, τον κύριο Ηλία Κατσόγιαννη και το ζεύγος Δημοπούλου, τους οποίους και ευχαριστούμε από καρδιάς.

Φεύγοντας, πήραμε μαζί μας - εκτός από τα μανιτάρια, τα άγρια χόρτα και τα κάστανα, που μας φίλεψε το βουνό- γαλήνη, χαρά και ευγνωμοσύνη για τη μάνα γη, που πάντα θα μας αγκαλιάζει με στοργή, όποια «σκανταλιά» και αν της κάνουμε…».