Η Κοινωφελής Επιχείρηση «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας και το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας διοργανώνουν και φέτος τον κύκλο «Άνοιξη των Πλήκτρων», έναν πολύ πετυχημένο θεσμό σειράς πιανιστικών ρεσιτάλ.

Το σημαντικό σε αυτόν τον κύκλο είναι το γεγονός πως προσφέρει, ιδιαίτερα στους σπουδαστές του Ωδείου, την ευκαιρία να ακούσουν σημαντικούς νέους πιανίστες και να εμπνευστούν από αυτούς. Στους νέους προσκεκλημένους σολίστ προσφέρεται η δυνατότητα να εκφραστούν σε ένα περιβάλλον με ζεστό, δεκτικό, φιλόξενο αλλά και απαιτητικό ακροατήριο (περιβάλλον που συχνά λείπει σε αντίστοιχους χώρους μεγαλυτέρων πόλεων, όπου ο ανταγωνισμός «νοθεύει» συχνά την πηγή και την ουσία της μουσικής εμπειρίας).

ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΑΡΕΛΙΑ

Όλος ο κύκλος φέτος πραγματοποιείται με την ευγενική και σημαντική χορηγία του Ιδρύματος Γεωργίου & Βικτωρίας Καρέλια και με τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων Και Κηδεμόνων των Μαθητών των Σχολών της «ΦΆρις», ενώ χορηγός επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ Καλαμάτας.
Φέτος, φιλοξενούνται οκτώ σημαντικοί σολίστ, που βρίσκονται ήδη σε επαγγελματική μουσική δραστηριότητα ή ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σε ακαδημίες υψηλού κύρους.
Την Κυριακή 27 Μαρτίου, στις 21.00, στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας, θα δώσει ρεσιτάλ η Ιωάννα Καπουρελάκου, σε μια ιδιαίτερη βραδιά Τζαζ πιάνου, με έναν άκρως προσωπικό τρόπο ερμηνείας.
Η ίδια αναφέρει τα εξής:
«Bach, Beethoven, Liszt, Hindemith, Agostini, Gershwin, Oscar Peterson, Bill Evans, Ron Carter και η λίστα των σπουδαίων δασκάλων...ατελείωτη.
Αν η Μουσική είναι η φωνή του Θεού, όπως μας λένε φιλόσοφοι και επιστήμονες, μπορώ να πω πως οι μουσικοί που μελέτησα είναι οι δικοί μου άγιοι.
Η κλασσική μουσική είναι η οικογένειά μου. Σε ένα ασφαλές - αρκετά οριοθετημένο περιβάλλον - πήρα τις βασικές αρχές και έχτισα έναν πρώτο χαρακτήρα.
Κι όταν έφτασε η στιγμή της μουσικής ενηλικίωσης, η Τζαζ ήταν η ώριμη επιλογή μου.
Δίνω στη δουλειά μου τον τίτλο Αcross my Τeachers, εκφράζοντας την απέραντη ευγνωμοσύνη μου προς τους μουσικούς που με δίδαξαν με το έργο τους και μου προσέφεραν τόσα εργαλεία έκφρασης.
Επτά jazz standards, που κρύβουν άλλοτε αισιοδοξία κι άλλοτε τραγικότητα, ερωτισμό ή αιχμηρότητα, αλλά πάντα ένα συνεχές παιχνίδι με την φρεσκάδα και το απρόσμενο, γίνονται η αφορμή να βρεθεί
ο κοινός συντελεστής στις ιστορίες που περιγράφουν οι διασκευές μου».