Η Κοινωφελής Επιχείρηση «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας και το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, σε συνεργασία με το σύλλογο «Τέρψις» (Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων των Μαθητών - αλλά και Φίλων- των Σχολών της «Φάρις») συνεχίζουν τον Κύκλο Συναυλιών «Μουσικές του Κόσμου».

Την Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017, στις 20:30, στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο της Καλαμάτας, οι «Μουσικές του Κόσμου» θα φιλοξενήσουν ένα εξαιρετικό ΠιάνοΤρίο. Τρεις σημαντικοί Έλληνες μουσικοί συναντιούνται, παρουσιάζοντας ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα που βασίζεται στις λαϊκές επιρροές στην κλασική μουσική, με τον ευφάνταστο τίτλο "That's all...folk!".
Οι Νίκος Μάνδυλας, βιολί, Βάνια Παπαδημητρίου, βιολοντσέλλο και Πόπη Μαλαπάνη, πιάνο θα παρουσιάσουν το Trio op.39 του J.Haydn, το Trio op.90 του An. Dvoraκ και το τρίο "The four seasons of Buenos Aires" του A. Piazzola.
Το τρίο σε Σολ μείζονα op.39 (1765) του J. Haydn είναι αφιερωμένο στη χήρα Rebecca Schroeter, αγαπημένη φίλη και μαθήτρια του Haydn, η οποία ζούσε στο Λονδίνο. Είναι από τα πιο γνωστά έργα του συνθέτη, κυρίως λόγω του τρίτου μέρους (Rondo al Ongarese), το οποίο είναι εμπνευσμένο από τσιγγάνικες μελωδίες, που γνώρισε ο συνθέτης κατά την παραμονή του στο Esztrehaza Castle της Oυγγαρίας.
Για το τρίο σε Μι ελάσσονα έγραφε ο An. Dvorak το 1891 στο φίλο του Golb: «...συνθέτω ένα μικρό κομμάτι για βιολί, τσέλο και πιάνο. Είναι συγχρόνως χαρούμενο και μελαγχολικό. Σε κάποια σημεία μοιάζει με λυπητερό τραγούδι και σε κάποια άλλα με ζωηρό χορό...». Το τρίο αυτό, που είναι περισσότερο γνωστό ως "Dumky", το συνέθεσε ο Dvorak σε λιγότερο από τρεις μήνες και έχει κατεξοχήν λαϊκότροπο ύφος, κάτι που άλλωστε χαρακτηρίζει και άλλα έργα του συνθέτη.
«Οι Tέσσερις Eποχές του Buenos Aires» (1965-1970) του Α. Piazzola είναι ένας ύμνος στο αργεντίνικο τάνγκο , αλλά και – σύμφωνα με τον Oscar Escalada - μία γλαφυρή περιγραφή της πόλης του Μπουένος Άιρες: της καθημερινής τρέλας, της κίνησης στους δρόμους, των θορύβων και της νυχτερινής ζωής. Αλλά, επίσης, και αυτής της μελαγχολικής διάθεσης των κατοίκων, κληροδότημα των παππούδων τους, που έφτασαν σε αυτήν την πόλη από χώρες μακρινές, τις οποίες δεν μπόρεσαν να ξαναδούν, αλλά ούτε και να ξεχάσουν.