Η Κοινωφελής Επιχείρηση «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας και το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των Μαθητών των Σχολών της «Φάρις», διοργανώνουν και φέτος τον κύκλο συναυλιών μουσικής Δωματίου «Μουσικές του Κόσμου». Είναι ένας κύκλος που συνδέει μουσικές διαφόρων πολιτισμών και εποχών και συνομιλεί δημιουργικά με ένα πλήθος διαφορετικών μουσικών.

Στο πλαίσιο των «Μουσικών του Κόσμου» και σε συνεργασία με τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας Filmhouse, το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016, στο Αμφιθέατρο του ΟΑΕΔ, Αριστομένους 95 και ώρα 20.00, παρουσιάζεται η τελευταία ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στον Βυσσινόκηπο», ταυτόχρονα με μια μουσική πρόταση με έργα Ρώσων συνθετών για φλάουτο και πιάνο.
Τον κινηματογραφικό «Βυσσινόκηπο» του Μιχάλη Κακογιάννη, που βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό του Άντον Τσέχοφ, «ντύνουν» με μουσικές των Tchaikovsky, Prokofiev, Shostakovich και Sviridov η φλαουτίστα Ναταλία Γεράκη και ο πιανίστας Απόστολος Παληός. Χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ταινίας εναλλάσσονται με μουσικά αριστουργήματα, οδηγώντας τη βραδιά σε μια δραματική κορύφωση!
Ο «Βυσσινόκηπος», το τελευταίο έργο του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα, γράφτηκε το 1903, στις αρχές ενός αιώνα που θα άλλαζε την πολιτικοκοινωνική φυσιογνωμία όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Το έργο υπήρξε προφητικό, προεικόνιζε την επερχόμενη ρώσικη επανάσταση του 1905 και 1917. Ο Τσέχοφ πραγματεύτηκε την αδυναμία των αριστοκρατών να δεχτούν πως η Ρωσία μεταμορφώνεται, πως νέα κοινωνικά στρώματα έρχονται στο προσκήνιο. Η καταστροφή του βυσσινόκηπου - κτήμα οικογένειας αριστοκρατών - ήταν το σύμβολο του παλιού κόσμου που κατέρρεε. Ο Τσέχοφ οραματίστηκε τον «Βυσσινόκηπό» του ως κωμωδία, αλλά στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε το έργο, ο Στανισλάφσκι το σκηνοθέτησε ως δράμα. Η δυσαρέσκεια του συγγραφέα ήταν έκδηλη, αφού είχε σχεδιάσει τα πρόσωπα του έργου «κωμικά». Ωστόσο, αυτά φαντάζουν συγχρόνως και τόσο «τραγικά», μέσα από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις τους...
Ο «Βυσσινόκηπος», η τελευταία από τις 15 κινηματογραφικές ταινίες του μεγάλου Ελληνοκύπριου σκηνοθέτη, γυρίστηκε το 1999, στα τέλη ενός αιώνα που ολοκλήρωνε τον ιστορικό απολογισμό του. Ήταν η πρώτη φορά παγκοσμίως που το θεατρικό έργο «μεταφέρθηκε» στη μεγάλη οθόνη. Βασισμένος σε δική του μετάφραση, ο Κακογιάννης απάλυνε τη συναισθηματική φόρτιση των Τσεχοφικών χαρακτήρων. Συγκρότησε ένα δυνατό επιτελείο ηθοποιών - Σάρλοτ Ράμπλινγκ (Λιουμπόφ), Άλαν Μπέιτς (Γκάγεφ), 'Οουεν Τιλ (Λοπάχιν), Κάτριν Κάρτλιτζ (Βάρια) - και απέδωσε μοναδικά το κλασικό έργο του Τσέχοφ. «Πρόκειται για την καλύτερη μεταφορά Τσέχοφ στην οθόνη», δήλωσε ο σερ Άλεκ Γκίνες, όταν διάβασε το σενάριο (του είχε προταθεί να παίξει, αλλά η υγεία του δεν του το επέτρεψε).
Τη μουσική επένδυση της ταινίας εμπιστεύτηκε ο Μιχάλης Κακογιάννης στον Βλαντιμίρ Ασκενάζι. Ο φημισμένος Ρώσος πιανίστας και μαέστρος επέλεξε και ερμήνευσε έργα Τσαϊκόφσκι, που ηχογράφησε, ειδικά για τον «Βυσσινόκηπο», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ο σκηνοθέτης δικαιώθηκε για την εμπιστοσύνη του στον Ασκενάζι (ο Κακογιάννης είχε εξάλλου μουσική παιδεία, καθώς στα νιάτα του - προτού στραφεί στην ηθοποιΐα και τη σκηνοθεσία- υπήρξε τενόρος!). Τις υπέροχες μουσικές που ακούγονται στην ταινία, θα συμπληρώσουν κι άλλες -μεταγενέστερων του Τσαϊκόφσκι Ρώσων συνθετών- που αποδίδουν εξίσου την ατμόσφαιρα της εποχής ...

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την στήριξη του ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης»
Γενική είσοδος 5 ευρώ.