Η υπόθεση απαλλοτρίωσης του ακινήτου Νικολάου Σπυρίδη, επιφάνειας 507,37 τετρ. μέτρων, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην είσοδο του Κάστρου Καλαμάτας και είναι αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία του μνημείου και την ευχερή πρόσβαση σ’ αυτό, περιγράφει την ελληνική γραφειοκρατία. Το πλέον πρόσφατο έγγραφο που υπάρχει σχετικά με την απαλλοτρίωση, ανάγεται στο 2011 και προέρχεται από τη Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, βάσει δε αυτού αναμένεται η έγκριση της δαπάνης 561.000 ευρώ και η έκδοση σχετικού χρηματικού εντάλματος πληρωμής από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων για την απευθείας αγορά του ακινήτου.

Η ιστορία της υποθέσεως ανάγεται στο 1996 (!), όταν ο ιδιοκτήτης υπέβαλε αίτηση, με την οποία παραχωρούσε οικειοθελώς το ακίνητό του προς αγορά από το Υπουργείο Πολιτισμού. Μεταξύ άλλων, το 2002 ομοφώνως γνωμοδότησε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου, ενώ το 2006 εκδόθηκε ΚΥΑ με την οποία κηρύχθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου για αρχαιολογικούς σκοπούς.

Το 2009, η Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων προχώρησε στη διαδικασία της απευθείας αγοράς για αρχαιολογικούς σκοπούς, δεδομένου ότι η απαλλοτρίωση δεν συντελέστηκε, επειδή δεν κατέστη δυνατή η παρακατάθεση της επιδικασθείσας αποζημίωσης λόγω έλλειψης πιστώσεων. Την ίδια χρονιά, ο ιδιοκτήτης αποδέχθηκε την απευθείας εξαγορά.

Το 2010, η Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων ζήτησε από το ΤΑΠΑ τη χορήγηση βεβαίωσης πίστωσης συνολικού ποσού 561.000 ευρώ (550.000 ως τίμημα ακινήτου συν 11.000 για συμβολαιογραφικά έξοδα), προκειμένου να ολοκληρωθεί η απευθείας αγορά και να υπογραφεί το συμβόλαιο. Το 2011, η Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων ζήτησε από το ΤΑΠΑ την έγκριση της εν λόγω δαπάνης και την έκδοση εντάλματος.

Το ερώτημα είναι: τι γίνεται από εδώ και πέρα; Υπάρχει κάποιος αρμόδιος να απαντήσει και να ενημερώσει;