Ο συγγραφέας και εκδότης Δημήτρης Μαυρόπουλος θα δώσει διάλεξη με τίτλο: «Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ταξιδευτής του μέσα κόσμου», το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 19.00. Η διάλεξη θα δοθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας «Α. Τάσσος», Παπάζογλου 5, Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας, τηλ. 27210 88991, 27210 28864.

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Παναγιώτης Λαμπρινίδης

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα (Καισαριανή) το 1944 από Μικρασιάτες γονείς. Τέλειωσε τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε ως καθηγητής θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση επί μία εικοσαετία (1969-1989). Το 1978 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Δόμος». Το 1986 ίδρυσε σεμινάριο με τον τίτλο «Θεολογικό εργαστήριο», στο οποίο παραδίδει μαθήματα θεολογίας, και το οποίο λειτουργεί στο πατάρι των Εκδόσεων εν Πλω υπό την ευθύνη του πολιτιστικού συλλόγου «Αίνος». Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει εκδώσει τα βιβλία «Διερχόμενοι διά του ναού» (μαθήματα κατήχησης για ενηλίκους), «Εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν» (προσεγγίσεις στη Θεία Λειτουργία), και «Ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω» (ερμηνευτικές προσεγγίσεις σε 43 ψαλμούς).
Είναι πατέρας τριών παιδιών.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΩΝ
ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙHΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗ

Σημειώνεται ότι στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας εξακολουθεί να λειτουργεί η έκθεση ζωγραφικών έργων του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, που θα διαρκέσει έως τις 10 Φεβρουαρίου 2016. Η έκθεση, που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς οι εκθέσεις έργων του σημαντικότατου πνευματικού αυτού ανθρώπου είναι σπάνιες, περιλαμβάνει 47 ζωγραφικά έργα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, τα οποία προέρχονται από μουσεία και συλλογές απ' όλη την Ελλάδα και συνοδεύεται από έκδοση καταλόγου, εντάσσεται δε στο πλαίσιο των ετήσιων εκθέσεων της Πινακοθήκης, που έχουν στόχο την προώθηση και προβολή του έργου σημαντικών εκπροσώπων της ελληνικής τέχνης.
Ώρες λειτουργίας : Δευτέρα και Τρίτη: 9.00-14.00, Πέμπτη και Παρασκευή 17.30 - 20.30

Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας «Α. Τάσσος»
Παπάζογλου 5, Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας, τηλ. 27210 88991, 27210 95611, 27210 28864

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Για το δανεισμό των έργων με σκοπό την πραγματοποίηση της έκθεσης του Ν.Γ. Πεντζίκη, η Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας ευχαριστεί τις Kalfayan Galleries, Αθήνα-Θεσσαλονίκη για τη μεσολάβηση στο δανεισμό των έργων, το Γρηγόρη Τσαούτο για την πολύτιμη βοήθεια του, τον Ερρίκο Σοφρά για τη συγγραφή και παραχώρηση του κειμένου, τους Σοφία Ανυπαρίδου, Παναγιώτα Καρατσίκη, Μιχάλη Κυριακίδη, Βίκη Πολίτη για τη βοήθεια στην οργάνωση της έκθεσης, Γιώργο Κωστόπουλο, Αντώνη Παρίση, Δημήτριο Τόλη και τους υπόλοιπους συλλέκτες, που θέλησαν να παραμείνουν ανώνυμοι, για την παραχώρηση των έργων τους.

ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

Κείμενο έκθεσης: Ερρίκος Σοφράς

Ζωγράφος αυτοδίδακτος («μα κάθε άλλο παρά απλοϊκός και άτσαλος») ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993), πλούτισε τη νεοελληνική ζωγραφική με καινούρια πρωτοφανέρωτα χαρακτηριστικά. Aναθρεμμένος στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη, βαθύς γνώστης της βυζαντινής γραμματείας και τέχνης, αλλά και κάτοχος, από πολύ νωρίς, όλων των ρευμάτων και των τάσεων του ευρωπαϊκoύ μοντερνισμού και της avant-garde, συνδύασε στα έργα του την παράδοση με στοιχεία των μετα-ιμπρεσιονιστών (Seurat), φτάνοντας σε εντελώς προσωπικές διατυπώσεις. Η ζωγραφική του Πεντζίκη είναι σε άμεση συνάρτηση με τον πνευματικό του κόσμο, τον ιδιαίτερο ψυχισμό του, τα νεωτερικά, τόσο τολμηρά πεζογραφήματά του. Όπως τόσες φορές είχε πει, το κέντρο αλλά και το έναυσμα της καλλιτεχνικής του παραγωγής ήταν η ορθόδοξη πίστη και τα πατερικά κείμενα.
Έζησε και πέθανε στη «Μητέρα Θεσσαλονίκη». Σπούδασε εφηρμοσμένη οπτική, φαρμακευτική και βοτανική στοΣτρασβούργο και στο Παρίσι (1926-1929). Τα χρόνια 1930-1955 διηύθυνε το φαρμακείο που κληρονόμησε από τον πατέρα του στην οδό Εγνατία και το διάστημα 1955-1968 εργάστηκε σε φαρμακευτική εταιρεία. Πρωτοπαρουσίασε ζωγραφική του το 1944, έχοντας ήδη βρει τη φωνή του στην πεζογραφία και την ποίηση, έχοντας εκδώσει δηλαδή τα πεζογραφήματα Ανδρέας Δημακούδης και Ο Πεθαμένος και η Ανάσταση, καθώς και την ποιητική συλλογή Εικόνες. Η ουσιαστική εικαστική του παιδεία τον ώθησε στη συγγραφή τεχνοκριτικών σημειωμάτων και μελετών (για τον Παπαλουκά, για τον Γκίκα).
Τα πρώτα χρόνια ζωγραφίζει με μολύβια και λάδια, όμως πολύ νωρίς στρέφεται στην τέμπερα, που θα χρησιμοποιήσει ως το τέλος, γιατί θεωρεί το λάδι αισθησιακό. Αυτή την πρώτη περίοδο (1950-1967) αποτυπώνει το μακεδονίτικο τοπίο και τη βλάστησή του, αλλά και τη γενέθλια πόλη με τα λαϊκά σπίτια και τις βυζαντινές εκκλησιές. Yιοθετώντας τις λύσεις του pointillisme, διαρθρώνει συνθέσεις μεταϊμπρεσιονιστικής αντίληψης, στις οποίες το χρώμα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Κυριαρχεί η μικρή κοφτή πινελιά σε αλλεπάλληλα στρώματα, σε έργα λυρικά, όλο χρωματικές αρμονίες, δίχως προοπτική και φωτοσκιάσεις.
Στη δεύτερη περίοδο της ζωγραφικής του (1967-1993) χρησιμοποιεί την αυτοσχέδια, εξαντλητική μέθοδο της ψηφαρίθμησης. Σελίδες από το Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη (αλλά και ερωτικές επιστολές, καρτ-ποστάλ, τοπωνύμια) δίνουν καθημερινά, μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, την πρώτη ύλη της εργασίας, και ο Πεντζίκης προσπαθεί να «μεταγλωττίσει» σε χρώματα την αρμονία και το πνεύμα του ιερού βιβλίου που χρησιμοποιεί. Το συναξάρι της κάθε μέρας (μπολιασμένο με αυτά τα άλλα κείμενα) αποδομείται σε λέξεις, η κάθε λέξη σε γράμματα, κάθε γράμμα σε αριθμό, που ο καθένας αντιστοιχεί σε ένα χρώμα: 1=μπλε, 2=κίτρινο, 5=πορτοκαλί κ.λπ. Τα θρησκευτικά θέματα, αναγκαστικά, πληθαίνουν και τα χρώματα γίνονται πιο υποβλητικά, σκουραίνουν.
Βυζαντινός και Ευρωπαίος, πολύπλοκος και αθώος, Ορθόδοξος και μοντέρνος, ο Πεντζίκης κέντησε με αναρίθμητες πινελιές, με απέραντη αγάπη και υπομονή, ένα μυστικό τοπίο όπου αναδύονται οι σχέσεις του ανθρώπου με το απόλυτο – όπου όμως ο ερμητισμός και η συμβολική προέκταση δεν θαμπώνουν τα ακριβά υλικά της ζωής, την ανήσυχη πραγματογνωσία μιας σύγχρονης ζωγραφικής συνείδησης.