Μήνυμα εξόδου της κοινωνίας από τα αδιέξοδα της σημερινής ζωής έστειλε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, το βράδυ της Τρίτης 13 Δεκεμβρίου 2016, από το Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Στο πλαίσιο τελετής για την επίδοση σε αυτόν του Βραβείου Φωτέα για δοκίμιο ελεύθερου στοχασμού, καθώς και της ανακηρύξεώς του σε Επίτιμο Δημότη Καλαμάτας, ο Αρχιεπίσκοπος κατέθεσε από στήθους την εμπειρία της ζωής του, όπως αυτή συμπυκνώθηκε στην ιεραποστολική του πορεία, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Το μυστικό για να βρούμε τον εαυτό μας, είναι να τον προσφέρουμε. Το μυστικό για να ξεπερνάμε τον εαυτό μας, είναι να ζούμε μέσα στο μυστήριο της Αγάπης του Θεού. Έτσι, από την απλή ύπαρξη προχωρούμε στη συνύπαρξη την αρμονική και, τελικά, μόνο με την Αγάπη γινόμαστε πρόσωπα και μπορούμε να γινόμαστε μια κοινωνία προσώπων, που ν' ακτινοβολούμε την αλήθεια, τη χάρη και τη δύναμη του Θεού».
ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ
Η βραδιά ξεκίνησε με την ανακήρυξή του σε Επίτιμο Δημότη, σε εκτέλεση ομόφωνης αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, κατά τη συνεδρίασή του της 5ης Δεκεμβρίου 2016.
Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Μαρία Οικονομάκου, ανέφερε προς τον Μακαριώτατο τα εξής: «Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καλαμάτας, στο οποίο έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, στη συνεδρίασή του της 5ης Δεκεμβρίου 2016 ομόφωνα ψήφισε να σας ανακηρύξει Επίτιμο Δημότη του Δήμου Καλαμάτας, ως ένδειξη βαθύτατης τιμής προς το πρόσωπό Σας και το αξίωμά Σας από το σύνολο των συνδημοτών μας και επιπλέον ως αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς Σας υπέρ του πάσχοντος συνανθρώπου, καθώς και της σπουδαίας συμβολής Σας στην προαγωγή της επιστήμης, της διεθνούς συναντίληψης και της ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων». Κατόπιν, η Πρόεδρος επέδωσε στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας την περγαμηνή με το ψήφισμα.
Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
Στη συνέχεια, ο Δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Ε. Νίκας προσεφώνησε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, ως εξής:
«Η Καλαμάτα σήμερα έχει την ιδιαίτερη τιμή και ευλογία να φιλοξενεί τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, με την ευκαιρία της ομόφωνης βράβευσής του για το βιβλίο του με τίτλο: «Συνύπαρξη: Ειρήνη, φύση, φτώχεια, τρομοκρατία, αξίες – Θρησκειολογική θεώρηση» από την Επιτροπή Βραβείου δοκιμίου ελεύθερου στοχασμού εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα, για το έτος 2015.
Το Δημοτικό μας Συμβούλιο ομόφωνα ψήφισε και ανακήρυξε τον Μακαριώτατο ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ Καλαμάτας, εκφράζοντας με την ομοφωνία του την κοινή μας αντίληψη για την ευεργετική προσφορά του στην Εκκλησία, την Ορθοδοξία, την πνευματική και ηθική ζωή, τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες αξίες.
Η ιεραποστολική του πορεία στη Μαύρη Ήπειρο, η θαυμαστή ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, η βοήθεια προς τους πρόσφυγες κατά την κρίση στο Κόσοβο, ο αγώνας του για την ειρήνη, τη μόρφωση, τη συναδέλφωση, τη συνεργασία, την ανοχή, την αλληλοκατανόηση των ανθρώπων και των λαών, η βοήθεια στον άνθρωπο της ανάγκης και των στερήσεων, αποτελούν παράδειγμα ζωής αφιερωμένης ολοκληρωτικά στο Χριστό και το συνάνθρωπο.
Στο εξής - και πάντοτε! - ο Ιεράρχης που κοσμεί την Ορθοδοξία, που αφιέρωσε τη ζωή του στην εκκλησιαστική, ιεραποστολική, ανθρωπιστική, επιστημονική και συγγραφική διακονία, θέτοντας ως επίκεντρο το Χριστό και τον άνθρωπο της ανάγκης, θα είναι ο ξεχωριστός συνδημότης μας, με τη φωτογραφία του αναρτημένη στο Ιστορικό μας Δημαρχείο και το παράδειγμα ζωής που μας δίνει, θα αποτελεί σημείο αναφοράς στην ταραγμένη εποχή μας!
Μακαριώτατε, η Καλαμάτα σας ευχαριστεί για την αποδοχή της πρόσκλησης του Δήμου και της Επιτροπής απονομής του Βραβείου εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα.
Η Καλαμάτα σας ευγνωμονεί για την ευλογημένη παρουσία σας!».
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΩΝ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΩΝ
Ο Δήμαρχος επέδωσε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο αντίγραφο της «Προειδοποιήσεως εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», του πρώτου επισήμου διπλωματικού κειμένου των επαναστατημένων Ελλήνων, που εκδόθηκε στην Καλαμάτα, στις 23 Μαρτίου 1821 και εμπεριέχει το μήνυμα της Επανάστασης, τα ιδανικά για τα οποία εξεγέρθηκαν οι πρόγονοί μας.
Του προσέφερε, επίσης, το χρυσό κλειδί της πόλης, ως σύμβολο της βαθιάς εκτίμησης και σεβασμού προς το πρόσωπό του από τον ευσεβή λαό της Καλαμάτας.
Τέλος, ο Π. Νίκας επέδωσε στον Μακαριώτατο γλυπτό, που απεικονίζει λεπτομέρεια από τη σφραγίδα της Μεσσηνιακής Γερουσίας, η οποία περικλείει πολλαπλούς συμβολισμούς: «Πατρίς και δικαίωμα» είναι οι χαραγμένες σ' αυτήν λέξεις, όλα όσα είχαν στερηθεί και ζητούσαν οι επαναστατημένοι Έλληνες.
Στεφάνι δάφνινο περιβάλλει αυτή τη σύνθεση, το στεφάνι της δόξας που συνδέεται με τον πολιτισμό και την ιστορία μας.
Και στο κέντρο, το ιερό σύμβολο, ο Σταυρός, που διαθέτει ρίζες, κάτι που υποδεικνύει με εμφατικό τρόπο πόσο ριζωμένη είναι η Ορθοδοξία στην ψυχή του έθνους μας.
Ο Μακαριώτατος ασπάστηκε το ιερό αυτό σύμβολο.
Η ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΦΩΤΕΑ
Ακολούθησε η επίδοση του Βραβείου δοκιμίου ελεύθερου στοχασμού εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα, για το έτος 2015. Πρόκειται για Βραβείο που απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1998 και με το οποίο έχουν τιμηθεί αριστείς του πνεύματος και των γραμμάτων. Φέτος απονέμεται για 18η φορά και ο Δήμος Καλαμάτας χορηγεί το έπαθλο που συνοδεύει το Βραβείο, ύψους 3.000 ευρώ.
Είναι ένα Βραβείο αφιερωμένο στον αείμνηστο πρώτο αιρετό Νομάρχη Μεσσηνίας Παναγιώτη Φωτέα, εις αναγνώρισιν της μεγάλης πνευματικής προσφοράς του, που δείχνει ότι θυμόμαστε έναν άνθρωπο, ο οποίος με αλήθεια κι ανιδιοτέλεια υπηρέτησε το κοινωνικό σύνολο, αναδεικνύοντας παράλληλα την ελληνική γλώσσα και συμβάλλοντας σημαντικά στην ελληνική διανόηση.
Το Βραβείο απονεμήθηκε παμψηφεί στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, για το βιβλίο του με τίτλο «Συνύπαρξη: Ειρήνη, φύση, φτώχεια, τρομοκρατία, αξίες – Θρησκειολογική θεώρηση».
Ο Καθηγητής της Νομικής Μαριάνος Καράσης, Πρόεδρος της Επιτροπής απονομής του Βραβείου, ανέγνωσε το σχετικό πρακτικό, αναφέροντας μεταξύ άλλων το σκεπτικό της Επιτροπής για την επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου: «Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δοκίμια, τα οποία πραγματεύονται θέματα οικουμενικά μεγάλων διαστάσεων, όπως ειρήνη, φυσικό περιβάλλον, φτώχεια, τρομοκρατία, πανανθρώπινες αξίες, με τρόπο πρωτότυπο και αυθεντικό, από θεολογική και θρησκειολογική οπτική γωνία. Η επιτροπή επισημαίνει ως κύριο χαρακτηριστικό των κειμένων αυτών τον υψηλό στοχασμό, την βαθιά πνευματικότητα, την υψηλή πνοή και τον μεστό, διαυγή και κυρίως αφυπνιστικό λόγο του συγγραφέα ενάντια στον εφησυχασμό και την συνειδησιακή ύπνωση του σύγχρονου ανθρώπου.
Παραλλήλως, η επιτροπή τιμά και το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, ως καταξιωμένη προσωπικότητα διεθνούς κύρους, για την πολυσχιδή δράση του: την ανασύσταση από τα ερείπια της διαλυμένης Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, καθώς και για το ευρύτατο ιεραποστολικό και κοινωνικό του έργο».
Ο Καθηγητής Καράσης επέδωσε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο την περγαμηνή βράβευσης και ο Δήμαρχος, εκ μέρους του Δήμου Καλαμάτας, την επιταγή ύψους 3.000 ευρώ, που αντιστοιχεί στο έπαθλο, το οποίο συνοδεύει το Βραβείο Φωτέα.
Η ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Αντιφωνώντας, ο Μακαριώτατος είπε τα εξής:
«Προσφιλέστατοι αδελφοί και αδελφές μου,
Πρέπει να πω ότι μία αλυσίδα εκπλήξεων τη σημερινή ημέρα αισθάνομαι να με περιζώνει. Πριν από λίγο ήμουνα στον Καθεδρικό Ναό της Υπαπαντής. Τώρα, εδώ, με αυτά τα τόσο επαινετικά που ακούγονται για το πρόσωπό μου και με μπερδεύουν λιγάκι.
Δεν έχω ετοιμάσει ομιλία γραπτή, αυτή η ομιλία θα γίνει αύριο στην εκδήλωση εκείνη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Θα ήθελα, όμως, αυθόρμητα να πω μερικά πράγματα. Άρχισα να καταλαβαίνω την τραγωδία του κόσμου στα παιδικά μου χρόνια, όταν στην Αθήνα βάραιναν τα σύννεφα της γερμανικής Κατοχής. Τότε δεν είχαμε σχολείο, αλλά διαβάζαμε πάρα πολύ και προβληματιζόμαστε.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Πριν όμως προχωρήσω σε αυτό, θα ήθελα να εκφράσω τις ολόψυχες ευχαριστίες μου, πριν από όλα στο Δήμαρχο κ. Παναγιώτη Νίκα και σε όλο το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου, για την τόσο ευγενική απόφασή τους για μένα, για να με τιμήσουνε και, επίσης, στην επιτροπή του Βραβείου Παναγιώτη Φωτέα και ιδιαίτερα στον Πρόεδρο, στον Καθηγητή κ. Μαριάνο Καράση και τα άλλα μέλη, για την απόφασή τους να μου δώσουν αυτό το βραβείο, για ένα βιβλίο που ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα άξιζε μιας τέτοιας τιμής. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το σκεπτικό, για τα τόσα ευλογημένα και επαινετικά λόγια.
Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ
Ξαναγυρίζω, λοιπόν, και λέω, επειδή αυτά τα χρόνια ήταν καθοριστικά για τη δική μας πορεία, τότε το μεγάλο ερώτημα ήταν «τι πρέπει να γίνει;», για να προχωρήσουμε σε μία ζωή ελευθερίας, δημοκρατίας και αλήθειας. Υπήρξαν πάρα πολλοί από τους συμμαθητές, που διάλεξαν ένα διαφορετικό δρόμο. Ήταν τότε μία ακμή ορισμένων άλλων ιδεολογιών, διαφορετικής κατευθύνσεως. Μερικοί από εμάς, τελικά, λαχταρώντας όχι μόνο για δικαιοσύνη και ελευθερία, αλλά ακόμα και για αγάπη, διαλέξαμε το δρόμο αυτό, να ακολουθήσουμε Εκείνον που είναι η Αγάπη.
Ένας από τους πιο συγκλονιστικούς στίχους που βάρυνε μέσα μας ήταν όταν ψάχναμε για την υψίστη πραγματικότητα και είδαμε τον προσδιορισμό αυτής της υψίστης πραγματικότητος στα λόγια του Ευαγγελιστού Ιωάννου στην επιστολή του ότι «ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Αυτή ήταν η βασική αλήθεια, την οποία την είδαμε από εκείνη την περίοδο σαν την πιο αποκαλυπτική, συνοπτική, επαναστατική, αδιάκοπη, ανανεωτική. Έτσι, αποφασίσαμε να ενταχθούμε στην Εκκλησία. Υπήρξε και ένας άλλος στίχος καθοριστικός, ο οποίος σχετίζεται με τα λόγια, τα οποία είπε ο Ιησούς Χριστός μετά τη συνάντησή του, όπως λέει το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, με τους Έλληνες, όταν μιλώντας για τη θυσία, η οποία θα ακολουθούσε και για τη θυσιαστική προσφορά, την οποία πάντοτε έχει η Αγάπη, είπε ότι «εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει, εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει». Ήταν ένας στίχος καθοριστικός, μια Μεγάλη Τρίτη, που οδήγησε τα βήματά μας σε μια πλήρη απόφαση αφιερώσεως μέσα στην Εκκλησία, για να μπορέσουμε να ζήσουμε αυτό το μυστήριο της προσφοράς και της θυσίας για τη μεταφορά του Ευαγγελίου της Αγάπης.
«ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ...»
Πρέπει να πω ότι αυτοί οι δύο στίχοι, σε κρίσιμες στιγμές διλημμάτων, προβλημάτων, απογοητεύσεων, ερχόντουσαν πάντοτε σαν παρηγοριά και φως για να καθορίσουν τις αποφάσεις του ομιλούντος. Υπάρχει και ένας άλλος στίχος, τον οποίο ξέρουν πολλοί - έχει συνδεθεί λίγο με τον ομιλούντα - το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Είναι το τέλος του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, όταν μετά την Ανάσταση ο Κύριος λέει: «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». Και συνεχίζει με ένα «πορευθέντες ουν». Ήθελα ιδιαίτερα να υπογραμμίσω αυτό το «ουν». Η συνέπεια του ότι εδόθη εξουσία σ' Αυτόν δεν είναι απλώς να θαυμάζουμε, αλλά υπάρχει μία συνέπεια που λέει: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Μεταφέρετε αυτή την αλήθεια παντού. Δεν έχετε δικαίωμα να την κρατήσετε για τον εαυτό σας. Αυτός ακριβώς ο στίχος δημιούργησε μία άλλη κίνηση μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος και γενικότερα της Ορθοδοξίας για την ανανέωση του πνεύματος της ιεραποστολής και πέρα από τα σύνορα τα Ορθόδοξα, σε περιοχές που ήταν στερημένες και δεν είχαν ακούσει ποτέ για αυτό το λόγο.
Τον πρώτο καιρό είχε θεωρηθεί ότι αυτό ήταν λίγο ρομαντικό, εξωπραγματικό και ότι ασχολούμεθα με άλλα πράγματα, αλλά στηριζόταν στη βεβαιότητα ότι εμείς εδώ, στην Ελλάδα και, γενικά, ως Ορθόδοξοι, είμαστε πλούσιοι, είμαστε χρεωμένοι με ένα σωρό ευλογίες του Θεού, που δεν μπορούμε να τις κρατούμε για τον εαυτό μας, γιατί αν τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας, θα τις χάσουμε. Θυμάμαι μια φράση, την οποίαν αισθάνθηκα την ανάγκη να πω στην Κένυα, ύστερα από μία λειτουργία σε υψόμετρο περίπου 2.000 μέτρα στο Ολμοράν, σε μια φυλή Τουρκάνα, που ήταν οι Μασάι, σαν και αυτούς που έχετε κατά καιρούς δει σε φωτογραφίες να έχουν ένα σωρό περιδέραια και άλλα πράγματα εκεί. Κι όπως έβλεπα τα μεγάλα μάτια εκείνων των ανθρώπων τόσο ευτυχισμένα μέσα στη Θεία Λειτουργία αισθάνθηκα την ανάγκη να τους πω εκ μέρους του λαού μου και της Εκκλησίας μου, στην οποίαν ήλθε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος από τον 1ον αιώνα για να μας πει το μεγάλο νέο του ερχομού του Χριστού: «Θέλω να σας ζητήσω συγνώμη γιατί ήρθαμε τόσο αργά».
«ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...»
Νομίζω ότι αυτή η απλή ιστορία εκφράζει το πώς σκεπτόμαστε αυτό το άνοιγμα στο μη Ορθόδοξο κόσμο: όχι σαν μια φυγή, όχι σαν μια ψευδαίσθηση ότι εμείς δεν έχουμε προβλήματα εδώ, αλλά σαν μια βεβαιότητα ότι κάτι πρέπει να δώσουμε και στους άλλους, τους πιο στερημένους από μας. Και οι πιο στερημένοι από μας δεν είναι μόνο αυτοί που πεινούν, αλλά και αυτοί που δεν ξέρουν την αλήθεια ότι «ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ».
Αυτός ήταν ο λόγος εκείνος, ο οποίος οδήγησε και τον ομιλούντα στα δύσκολα περιβάλλοντα της Αφρικής. Και, μάλιστα, προηγουμένως είχα πει στον Ναό της Υπαπαντής ότι εκείνος που με χειροτόνησε ήταν ο προηγούμενος, εδώ, Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ως Βοηθός τότε του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, διότι ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε ο ίδιος να με κάνει. 24 Μαΐου χειροτονήθηκα και την επόμενη μέρα έφυγα για την Αφρική. Και πάντα σκέπτομαι, όταν σκέπτομαι αυτήν την πορεία, βεβαίως τη Μεσσηνία και τον προσφιλέστατο και σεβαστό μου Μητροπολίτη Μεσσηνίας κυρό Χρυσόστομο.
Εκτός όμως από αυτό το θέμα, πρέπει να ξέρετε ότι το χρέος το δικό μας ανοίγεται και στο σύγχρονο διάλογο με τους ανθρώπους άλλων πεποιθήσεων. Δεν μπορούμε να κλειστούμε στον εαυτό μας, αλλά πρέπει να δώσουμε αυτό το θησαυρό και αυτή τη μαρτυρία όπου μας καλεί. Γι' αυτό ακριβώς και με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο επανειλημμένως έχουμε μετάσχει σε πάρα πολλούς διαλόγους, σε ένα περιβάλλον διεθνές, παγκόσμιο, μεταφέροντας αυτή την εμπειρία τη δική μας για την αλήθεια και την ομορφιά της Ορθοδοξίας. Είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό για τη συνέχεια της όλης προσπαθείας της Ορθοδοξίας.
Ακούσατε για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, που έγινε στην Κρήτη και στην οποία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χρυσόστομος είχε ένα καθοριστικό ρόλο μαζί με τους άλλους Μητροπολίτες και στην προετοιμασία, που ακριβώς τόνισε ότι αυτή η Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, δεν ζη για τον εαυτό της, δεν περιορίζεται στον εαυτό της. Ό,τι είναι, ό,τι κάνει, ό,τι σκέπτεται, προορίζεται για όλο τον κόσμο και το μοιραζόμαστε.
«Η ΓΕΝΝΗΣΑΡΕΤ ΚΑΙ Η ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ»
Θέλω να τελειώσω με μια εικόνα, η οποία ίσως μας βοηθήσει λιγάκι και σε ορισμένες δικές μας σκέψεις. Ξέρετε ότι στην Παλαιστίνη υπάρχουν δύο λίμνες: είναι η Γεννησαρέτ και η Νεκρά Θάλασσα. Και οι δυο έχουν ένα χαρακτηριστικό, ότι δέχονται τα ίδια νερά. Η Γεννησαρέτ δέχεται τα νερά του Ιορδάνου και τα αφήνει να κυλούν προς το νότο, στις πεδιάδες που με το νερό αυτό γίνονται εύφορες. Η Νεκρά Θάλασσα τα κρατάει πάντα για τον εαυτό της. Σκέπτομαι αυτές τις δύο λίμνες συνήθως σαν μία εικόνα για κοινωνίες ανθρώπων και για περιβάλλοντα ανθρώπινα. Υπάρχουν πολλοί που κρατούν τις ευλογίες του Θεού μόνο για τον εαυτό τους και μου θυμίζουν τη Νεκρά Θάλασσα. Όταν πάτε να ακουμπήσετε το νερό, είναι τόσο πικρό που δεν μπορείτε καθόλου να το καταπιείτε. Υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι μου θυμίζουν τη λίμνη της Γεννησαρέτ: δέχονται τις ευλογίες του Θεού και τις προσφέρουν στη συνέχεια.
Σήμερα μιλούν πολλοί για ύπαρξη, η οποία πρέπει να γίνει συνύπαρξη αρμονική. Θα έλεγα κάτι περισσότερο από αυτό: θα πρέπει να γίνει κοινωνία προσώπων. Το μυστικό για να μπορέσει να γίνει αυτό είναι να αντιμετωπιστεί ο εγωκεντρισμός, που μολύνει τις σχέσεις της συνυπάρξεως και της αρμονίας των ανθρώπων. Το μόνο αντίδοτο στον εγωκεντρισμό και στην αλαζονεία παραμένει πάντα ένα: η Αγάπη. Όχι στην αόριστη, περιγραφική της μορφή, αλλά στην ουσιαστική ενσάρκωσή της από το Θεό της Αγάπης, τον οποίον ύστερα από λίγες μέρες θα υποδεχθούμε και πάλι στη γιορτή των Χριστουγέννων. Το μυστικό για να βρούμε τον εαυτό μας, είναι να τον προσφέρουμε. Το μυστικό για να ξεπερνάμε τον εαυτό μας, είναι να ζούμε μέσα στο μυστήριο της Αγάπης του Θεού. Έτσι, από την απλή ύπαρξη προχωρούμε στη συνύπαρξη την αρμονική και, τελικά, μόνο με την Αγάπη γινόμαστε πρόσωπα και μπορούμε να γινόμαστε μια κοινωνία προσώπων, που ν' ακτινοβολούμε την αλήθεια, τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπομονή σας».
ΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΘΛΟΥ
Ο Αρχιεπίσκοπος επέλεξε να μοιράσει το ποσόν του επάθλου στα τρία: όπως ανέφερε, 1.000 ευρώ θα διατεθούν στο Γηροκομείο της Καλαμάτας, 1.000 στο Ορφανοτροφείο της Εκκλησίας της Αλβανίας στο Δυρράχιο, που ονομάζεται «Σπίτι Ελπίδος» και 1.000 ευρώ θα κατευθυνθούν στο ξεκίνημα του Γηροκομείου της Εκκλησίας της Αλβανίας στα Τίρανα, που ονομάζεται «Οικογένεια Αγάπης».
Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ
Στη συνέχεια, προβλήθηκε δεκαπεντάλεπτο ντοκιμαντέρ, με στιγμιότυπα από την ιεραποστολική πορεία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
{source}<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZZPmD4NoWmM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>{/source}
ΟΙ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΘΕΣΠΙΣΕΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗΣ
Στο πλαίσιο της τελετής, πραγματοποιήθηκε η επίδοση των υποτροφιών, που ο αείμνηστος ευεργέτης της Μεσσηνίας Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος θέσπισε για Μεσσήνιους φοιτητές, λίγο πριν την εκδημία του, ως έκφραση αδελφικής φιλίας και αγάπης προς τον πρώτο αιρετό Νομάρχη της Μεσσηνίας, τον αείμνηστο Παναγιώτη Φωτέα. Πρόκειται για βραβεύσεις που, μεταξύ άλλων, ενώνουν τους δύο σημαντικούς για τη Μεσσηνία άνδρες στο διηνεκές.
Οι υποτροφίες δίδονται σε πρωτεύσαντες φοιτητές Νομικών και Πολιτικών Επιστημών.
Οι υποτροφίες αυτές δίδονται φέτος σε 5 φοιτητές Νομικής Σχολής, όπως σχετικά αποφάσισε η αρμόδια Επιτροπή.
Οι υπότροφοι είναι:
ΕΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ 2015
Ψώνη Σταυρούλα του Βασιλείου
Ψιλοπούλου Βασιλική του Ηλία
ΕΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ 2014
Χριστοπούλου Παντελία του Γεωργίου
ΕΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ 2013
Ροκανά Αικατερίνη του Θεοδώρου
ΕΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ 2012
Ελευθεράκης Γεώργιος του Χρήστου.
Το συνολικό ποσό υποστήριξης των σπουδών των φοιτητών με εξαιρετική επίδοση ανέρχεται σε 17.500 ευρώ.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΜΕΛΙΦΩΝΟ»
Η βραδιά έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα από το γυναικείο φωνητικό σύνολο «Μελίφωνο» του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας, σε διδασκαλία και διεύθυνση του Ιβάν Μάτζαρη και με τον Λουκά Γεώργα στο πιάνο.
